ભાવવાળી ભક્તિ કરો ઉપરવાળો જરૂર સાંભળશે | Gujarati Motivational Story

ભાવવાળી ભક્તિ કરો ઉપરવાળો જરૂર સાંભળશે | પ્રેરક વાર્તા | ગુજરાતી પ્રેરક વાર્તા | Bhavvali Bhakti Karo Uparvalo Jarur Sambhalshe | Gujarati Motivational Story

ગુજરાતી પ્રેરક વાર્તા | Gujarati Motivational Story | Gujarati motivational story pdf | moral stories in Gujarati pdf | Gujarati motivational story with moral | prenatal story in Gujarati | motivational Gujarati blog | Gujarati story | motivational speech in Gujarati pdf

 ૧ )     એક દુઃખી યુવાનની વાર્તા : 

એક ચોત્રીસ – પાંત્રીસ વયનો વ્યક્તિ જેનું નામ ધરમ હતું . કોઈ કામ ધંધામાં પ્રગતિ નહતી થતી એટલે ઉદાસ અને દુઃખી ખુબ જ રહેતો હતો . શું કરવાથી પ્રગતિ થાય એની સમજણ પડતી નહતી .

 

કોઈ કહે તું ભગવાનમાં નથી માનતો એટલે તારા આવા દિવસો છે . એક કામ કર તું ભગવાન કૃષ્ણની મૂર્તિ લાવ પ્રસન્ન રહીશ . પ્રસન્ન રહીશ તો કામમાં તારું ધ્યાન વધશે અને કામમાં તારું ધ્યાન વધશે તો તારી પ્રગતિ નક્કી જ છે .

 

એટલે ધરમ બજાર જાય છે અને ભગવાન શ્રીકૃષ્ણની સારી એવી મૂર્તિ લાવે છે . મૂર્તિ લાવ્યા બાદ પોતાના ઘરે વિધિવત સ્થાપના કરી નિત્ય રોજ પૂજા કરવાનું ચાલુ કરી દે છે . બે મહિના વીતી ગયા , ચાર મહિના વીતી ગયા , છ મહિના વીતી ગયા અને હવે તો હદ જ થઇ ગઈ એક વર્ષ પૂરું થયું પણ કોઈ ફેર લાગ્યો નહિ , કોઈ બદલાવ લાગ્યો નહિ , જે જોઈતી હતી પ્રગતિ હતી એ થઇ જ નહિ . એટલે ખુબ ગુસ્સો આવ્યો . ગુસ્સા સાથે ભગવાનની પૂજા કરતો ગયો . હવે તો એ ખુબ જ કંટાળી ગયો હતો .

 

એક ભાઈ તેના ઘરે આવે છે અને આમ ગુસ્સાથી પૂજા કરતા જોવે છે એટલે તેનું કારણ પૂછે છે . સમસ્યાના સમાધાન માટે એ ભાઈ કહે છે તું કૃષ્ણની પૂજા છોડી દે અને માં કાળીની પૂજા કર તો જ તું જીવનમાં આગળ વધી શકીશ . અને હા પૂજા કરતી વખતે ધૂપ જરૂરથી કરજે . માતાજી ધૂપના ભૂખ્યા હોય છે એટલે ધૂપ કરવાનું તો ભૂલતો જ નહિ . તારી પ્રગતિ ચોક્કસ થશે . આટલું ભારપૂર્વક બોલ્યા પ્રમાણે લાગતું હતું કે આ ભાઈની વાત સાચી લાગે છે એટલે ફરી એ બજારમાં જાય છે અને માં કાળીની મૂર્તિ લાવે છે . અને એ મૂર્તિની વિધિવત સ્થાપના કરે છે . અને જે પેલી કૃષણની મૂર્તિ હતી એ ઉપર મૂકી દે છે .

 

કાળીમાની મૂર્તિ તો એ લાવે છે પૂજા પણ રોજ કરે છે સાવાર અને સાંજ બે સમય . પૂજા કરતા કરતા બે મહિના થઇ ગયા . ચાર મહિના થઇ ગયા , છ મહિના થઇ ગયા . અને હવે તો એક વર્ષ પણ પૂરું થઇ ગયું . હવે ધીરજ ખૂટવા લાગી . જે પેલા ભાઈ સાથે વાત થઇ હતી એ પ્રમાણેનું કશું થયું નહિ . કોઈ પરિવર્તન પણ નહિ . કોઈ પ્રગતિ પણ નહિ .

 

એકવાર શું થયું જ્યારે એ માં કાળીની પૂજા કરતો હતો ત્યારે ધૂપ કર્યું . અને એના મનમાં વિચાર આવ્યો જો ધૂપથી મને આટલી તકલીફ પડે છે તો આ કૃષ્ણને તકલીફ નહિ પડતી હોય . ભલે એ મૂર્તિ હોય પણ સવેદના તો બધાને હોય . પછી એ વસ્તુ હોય કે વ્યક્તિ , બસ સાચી ઓળખવાની શક્તિ હોવી જોઈએ .

 

હવે જ્યારે એ ઉભો થઈને કૃષ્ણની મૂર્તિને નાક પર કપડું બાંધવા જાય છે ત્યારે એવામા જ એનો હાથ કોઈ પકડી લે છે . જેવું ભાન થાય છે તો જુવે છે ખુદ ભગવાન કૃષ્ણ હતા .

 

બે વચ્ચે વાત થાય છે ત્યારે ભગવાન બોલે છે પેલા ભાઈને તે અત્યાર સુધી તારું વિચાર્યું . તારી પ્રગતિ વિષે વિચાર્યું , પણ હું તો બધે જ વિરાજમાન છું , કણેકણમાં છું . જ્યારે તે આમૂર્તિ વિષે વિચાર્યું ત્યારે તારી પૂજા ખરેખર ફળી .

 

બોધ : ભક્તિ તો બધા જ કરતા હોય છે શું એમનામાં એ ભક્તિમાં ભાવ હોય છે ખરો !

ભાવવાળી ભક્તિ જ નકામી .

હાથમાં માળા અને મન મંદીરની બહાર નવા લાવેલા સ્લીપર કે જુતામાં હોય તો ભગવાન થોડા દર્શન દે ! 

૨ ) એક સંત અને શિકારીની વાર્તા : 

કહેવાય છે કે જીવનમાં જો પાંડવો જેવું દુઃખ આવશે તો કૃષ્ણ જેવો સારથી પણ અજરુરથી આવશે .

તો કેમ છો મિત્રો હું છુ મૃત્યમ 

આજે હું એવી વાર્તા લઈને આવ્યો છું જેમાં ભગવાન શ્રી કૃષ્ણ પોતે જ જાળમાં ફસાઈ જાય છે એ પણ પોતાની મરજીથી , કેમ કે એ શિકારીનો ભાવ એવો હતો . 

તો આવો મિત્રો શરુ કરીએ ગુજરાતી પ્રેરક વાર્તા .

એક જંગલ હતું જેમાં એક સંત વર્ષોથી તપસ્યા કરતો હતો . એને ભગવાન કૃષ્ણના દર્શન કરવા હતા . એ પણ સાક્ષાત . 

આટલા વર્ષો વીત્યા છતાય સંતે પણ તપસ્યા ના છોડી . તપસ્યા કરવાનું ચાલુ રાખ્યું . 

એકવાર થયું એવું કે એક શિકારી શિકારના શોધમાં જંગલની ખુબ અંદર આવી ગયો હતો . એને ભૂખ અને તરસ પણ ખુબ લાગી હતી . એટલામાં કોઈ ઝરણું પણ નહતું . 

પાણી અને ખોરાકની શોધમાં આગળ વધ્યો તો એને એક ઝુંપડી દેખાઈ . એ પેલા સંતની જ હતી જે વર્ષોથી તપસ્યા કરતો હતો . 

શિકારીએ ઝુંપડીની આગળ જઈ અવાજ કર્યો , અહી કોઈ રહે છે .. એટલામાં સંત બહાર આવ્યા . 

સંત કહે કોણ છો ભાઈ અહી સુધી કેમનું આવવાનું થયું . 

તો શિકારી કહે હું શિકારી છું અને હું શિકારની શોધમાં આવ્યો છું . શિકારની શોધમાં એટલો તો મગ્ન થઇ ગયો ક જંગલની વચ્ચો વચ આવી ગયો . પણ શિકાર ના મળ્યો . 

અને ઉપરથી લાંબા સમય બાદ ભૂખ અને તરસ પણ લાગી હતી એટલામાં મને તમારી ઝુપડી દેખાઈ એટલે ભૂખ મીટાવવા અને તરસ છીપાવવા આવી ગયો . 

શું તમે મને ખાવાનું અને પાણી પીવડાવી શકો છો . સવારનો ભૂખ્યો અને તરસ્યો છું . સંતે પછી એને જમાડ્યો અને પાણી પણ પીવડાવ્યું . 

પછી શિકારી કહે તમે કેમ આવામાં રહો છો . 

તો સંત કહે હું સંત છું અને તપસ્યા કરી રહ્યો છું . 

હવે શિકારીને તપસ્યા એટલે શું એનું પણ ભાન નહતું . એટલે પૂછી નાખ્યું . 

હે તપસ્યા એટલે શું . સંતને થયું .. હું પણ કોણે સમજવું છું એને શિકાર સિવાય બીજું કશું જોયું ના હોયુ . લાગે છે મારે એની ભાષામાં જ સમજાવું પડશે . 

એટલે સંત કહે હું પણ શિકારની શોધમાં જ છું . પણ મારો શિકાર તારા શિકાર કરતા અલગ છે . આવું કેવું વળી તમે એકવાર આદેશ તો આપો એને હું તમારી સમક્ષ હાજર કરું . આખરે મેં તમારા ઘરનું ભોજન કર્યું છે . 

તો સંત કહે મારો શિકારી તો જગતનું સુંદર શિકાર છે . માથે મોરપંખ , હાથમાં વાંસળી , હમેશ સ્મિત ફરકાવતું સુંદર અને તેજવાન મુખડું . 

આવું તો મેં કોઈ દિવસ શિકાર જોયો નથી . છતાં હું આજે પ્રતીષા કરું છું આજે અને હાલથી જ્યાં સુધી તમારો શિકાર તમારા ચરણોમાં ના લાવી દઉ ત્યાં સુધી હું અન્ન જળ ગ્રહણ નહિ કરું . 

આટલું કહી શિકારી ત્યાંથી ચાલ્યો જાય છે . 

સંતને પણ થયું હું આટલા વર્ષોથી પ્રભુની તપસ્યા કરું છું તો પણ મને નથી મળ્યા તો આ  શિકારીને દિવસોમાં કેવી રીતે મળી જશે . 

હવે શિકારી જાળ પાથરી એક મોટા ઝાડ પર બેસી જાય છે . ચાર દિવસ સુધી ભૂખ્યો તરસ્યો રહે છે . આખરે પ્રભુ પણ વિચારમાં પડી જાય છે આ છે કોણ જે મારા નામની જાળ પાથરી છે . પછી લાગ્યું કે આ પોતાના માટે નહિ પણ પેલા સંતની ઈચ્છા પૂરી કરવા જઈ રાહ્યો છે . 

પછી તો શું ભગવાન કૃષ્ણને ધરતી પર આવવું પડ્યું . એ પોતે પેલી જાળમાં ખુદ ફસાઈ જાય છે . 

જ્યારે પ્રભુ જાળમાં ફસાયા ત્યારે શિકારી સુતો હતો . જ્યારે જાળનું હલન ચલન થયું ત્યારે શિકારી ઉઠી ગયો . એને નીચે જોયું તો એ જ શિકાર હતો જે પેલા સંતે વર્ણન કર્યું હતું ;. 

પછી તો પેલો શિકારી શિકાર સાથે જાળ પેલા સંતની ઝુપડી તરફ લઇ જાય છે . 

જ્યારે સંત જોવે છે તો સાક્ષાત પ્રભુ કૃષ્ણ . સંત એમના ચરણોમાં પડી જાય છે . 

પછી સંતે પ્રભુને એક સવાલ કર્યો .. 

પ્રભુ હું આટલા વર્ષોથી તમારા નામની તપસ્યા કરું છું તો તમે પ્રસન્ન ના થયા અને આ શિકારીના જળમાં તમે માત્ર પાંચ જ દિવસમાં આવી ગયા . આવું કેમ પ્રભુ . 

તો ભગવાન કૃષ્ણ મીઠું સ્મિત કરતા કહે છે કે તમે મારી તપસ્યા કરી ના નથી પાડતો . પણ એ તપસ્યામાં તમારું મન ચોટતું  ન હતું , ભટક્યા કરતુ હતું . તમે પૂર્ણ એકાગ્ર કોઈ દિવસ થયા જ નથી . જ્યારે આ શિકારી સતત પાંચ દિવસ મારૂ રૂપ પોતાના મનમાંથી હટાવ્યું જ નથી . આ પાંચ દિવસ એને મને સતત યાદ કર્યો છે . જાગતી આંખો તો ઠીક ઊંઘતી આંખો પણ મારા દર્શન માટે રાહ જોઈ રહી હતી . 

બોધ : કોઈ વસ્તુ કે વ્યક્તીની પૂર્ણ રીતે પામવાની મહેનત કરો તો એ જરૂરથી મળે છે . બસ તમારી મહેનતમાં કોઈ પ્રકારની કમી ના હોવી જોઈએ . 

 વાર્તા ખુબ નાનકડી છે પણ સાર ખુબ મોટો છે જો વાર્તા સમજાય તો ?

જો તમને આ વાર્તા ગમી હોય તો તમારા પ્રિયજનને જરૂરથી મોકલજો .

હું મારા શબ્દો વડે દરેક વાર્તાને સરળ ભાષામાં સમજાવવાનો પ્રયાસ કરું છું . જો વાર્તા સમજાય એવી ના હોય તો તમે મને કોમેન્ટ કરી શકો છો . 

આભાર 

" મૃત્યમ "